745 tysięcy pracowników zmarło w 2016 roku z powodu pracy dłuższej niż 55 godzin tygodniowo – podają we wspólnym raporcie WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) oraz ILO (Międzynarodowa Organizacja Pracy). 398 tys. osób zmarło z powodu udaru, a 347 tys. z powodu chorób serca. W latach 2000-2016 liczba zgonów spowodowanych wielogodzinną pracą wzrosła z powodu udaru o 19% a chorób serca o 42%. Liczba osób pracujących przez wiele godzin szacowana jest na ok. 479 milionów pracowników, czyli 9% osób pracujących.
Raport przygotowała międzynarodowa grupa naukowców i lekarzy. Analiza była możliwa dzięki nowym metodologiom opracowanym wspólnie przez ILO i WHO, dzięki którym można oszacować wpływ czynników ryzyka zawodowego na zdrowie pracowników. Naukowcy znaleźli wystarczające dowody na to, że praca co najmniej 55 godzin tygodniowo wiąże się z wyższym ryzykiem zarówno choroby niedokrwiennej serca, jak i udaru w porównaniu z pracą 35-40 godzin tygodniowo. Od 2000 do 2016 r. Liczba zgonów z powodu chorób serca spowodowanych długimi godzinami pracy wzrosła o 42 procent, a zgonów z powodu udaru o 19 procent.
Na przedwczesny zgon najbardziej narażeni są mężczyźni, którzy stanowili 72% przedwcześnie zmarłych pracowników. Szczególnie dotknięci byli pracownicy w średnim wieku oraz starsi w wieku od 60 do 79 lat, którzy przepracowali 55 godzin tygodniowo lub więcej w wieku między 45 a 74 lata.
Do zgonów dochodzi najczęściej w wieku 60÷79 lat - negatywny wpływ przepracowania na zdrowie ujawnia się nie w okresie, kiedy najintensywniej pracujemy, lecz później, już w okolicy wieku emerytalnego.
- Długie godziny pracy mogą mieć liczne skutki psychiczne, fizyczne i społeczne. Rządy powinny bardzo poważnie potraktować tę kwestię - powiedziała Vera Paquete-Perdigão, dyrektor Departamentu Zarządzania i Trójstronności ILO. - Pandemia COVID-19 jeszcze pogorszyła sytuację, ponieważ pracownicy mogą być dotknięci dodatkowymi zagrożeniami psychospołecznymi wynikającymi z niepewnej sytuacji i dłuższymi godzinami pracy.
Rozprzestrzenianie się telepracy, nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz wzrost liczby elastycznych, tymczasowych lub wolnych zawodów zwiększyły tendencję do długich godzin pracy.
- Pandemia COVID-19 znacząco zmieniła sposób pracy wielu ludzi - powiedział dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, dyrektor generalny WHO. - Telepraca stała się normą w wielu branżach, często zacierając granice między domem a pracą. Ponadto wiele firm zostało zmuszonych do ograniczenia działalności a osoby w nich zatrudnione pracują dłużej. Żadna praca nie jest warta ryzyka udaru lub choroby serca. Rządy, pracodawcy i pracownicy muszą współpracować, aby uzgodnić granice ochrony zdrowia pracowników.
Raport mówi, że aby rozwiązać ten problem, rządy, pracodawcy i pracownicy powinni wprowadzić szereg środków, w tym:
- rządy mogą ratyfikować i opracować polityki w celu wdrożenia międzynarodowych standardów pracy dotyczących czasu pracy, takie jak ustanawianie norm dotyczących limitów czasu pracy, dziennych i tygodniowych okresów odpoczynku, płatnego corocznego urlopu, ochrony pracowników nocnych oraz zasady równego traktowania pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin,
- rządy, w porozumieniu z partnerami społecznymi (przedstawicielami pracowników i pracodawców), mogą wprowadzać przepisy i zasady zapewniające maksymalne ograniczenia czasu pracy i promujące zgodność miejsca pracy z godnymi warunkami pracy,
- pracodawcy, we współpracy z pracownikami, mogą w taki sposób organizować czas pracy, aby uniknąć negatywnych skutków zdrowotnych pracowników w odniesieniu do pracy zmianowej, nocnej, weekendowej i elastycznego czasu pracy.
[KB]
